انتقاد چیست و منتقد کیست؟

خیلی وقته که مطلبی ننوشتم و شروع به نوشتن دوباره کمی سخت می نماید به هر روی بایستی نوشت تا اندکی مرهم شود بر این دل وا مانده ما.

طی مدتی که در شورای صنفی دانشگاه مازندران بودم چند تا مساله به شدت برام خودنمایی می کردند که یکیشون همین بحث انتقاد کردن است، سابق بر این معتقد بودم که انتقاد کردن حق هر کسی است و همه باید انتقاد کنند هر چند ناصحیح اما الان به این نتیجه رسیدم هر سخنی انتقاد نیست و هر کسی منتقد نیست. 

به نظر من انتقاد :

کلام یا نوشته ای است که بدون پیشداوری شخصی و منافع فردی به قصد و نیت اصلاح شخص یا سیستم گفته شود و از مسائل حاشیه ای به دور باشد.

ویژگی های انتقاد :

1)بدون پیش داوری باشد.

2) در خدمت منافع شخصی نباشد.

3) منفعت کلی را در نظر گرفته باشد.

4) در چارچوب اختیارات و قانون مرتبط به صنف یا حیطه مسئولیت مسئول باشد.

5) عاری از کلمات اتهام زننده و موهن باشد.

6) در صورت امکان با پیشنهاد و راهکار همراه باشد.

آداب انتقاد:

1) سعی شود انتقاد در خلوت و در محیطی آرام انجام شود نه در میان هیاهو و میتینگ  و جلسه.

2) برخورد و گفتار و کلام در هنگام انتقاد دوستانه و خیرخواهانه باشد.

3) مدتی پس از انتقاد پیگیر انتقاد شده و جواب مشخص دریافت کند.

اگر انتقاد طبق این اصول باشد البته که هر ننه قمری نمی تواند هر چه دلش بخاهد در وصف سایرین ببافد و بگوید  و خیل کثیری از جمعیت دلواپس هم بدوا محوا خواهند شد. 

جالب است که از روزی که شورای صنفی رو تحویل گرفتیم تا به الان یک انتقاد به این شیوه ندیده ایم!

برای خودم تجربه خوبی شد که  چگونه از مسئولی انتقاد کنم و چگونه پیگیر باشم.

سیاست های فرهنگی #1

یادداشت های اجتماعی #1
سیاست های فرهنگی دولت :
کافی است طرف اذان در خیابان های شهر باشید و احیانا سواره باشید تا متوجه بشید که سیاست های فرهنگی دولت ها در چند سال اخیر چقدر موفق بوده اند.
قلیان سراها پر از جوانان و نوجوانان و مساجد پر از افراد مسن است.
شعارهایی با مضمون بازگشت به قرآن نیز در سطح شهر در بیلبورد ها نصب شده اند و آدمی را قلقلک می دهند.

امپریالیسم زبانی و اقوام

دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری

: "کشور عزیز ما ایران، بوستان عطرآگینی از اقلیم ها،زبان ها ،ادیان و مذاهب گوناگون است"

 

مساله ی فرهنگ های بومی و محلی در ایران همواره محل مناقشه و بحث های طولانی مدت بوده است  البته به گواه تاریخ  ایرانیان در طول تاریخ همزیستی مسالمت آمیزی با یکدیگر داشته اند لیکن شروع مشکل را میتوان در سیاست های فرهنگی پهلوی اول جستجو کرد که به ظاهر به دنبال نمایش ملی گرایی واقدامات  فاشیستی بود. این اقدامات را میتوان بر دو اصل دید اول تاکید بر ملی گرایی در عصر مربوطه یعنی دهه سی میلادی که متاثر از حکومت های فاشیستی وقت یعنی ایتالیا و آلمان بود و اصل دوم تاکید بر تمدن پیش از اسلام و نفی هر آنچه از گذشته باقی مانده بود و سنت های اجتماعی ، از این روی بود که حکومت پهلوی  به تدریج  برای آنچه که به زعم خویش اصلاحات میدانست لوایحی در مجلس برای آزادی پوشش و بعدها جشن هایی تحت عنوان  جشن های 2500 ساله سلطنت راه انداخت و حتی روسای سایر ممالک را نیز به بازدید از ایران  و نمایش پیشرفت های آن دعوت کرد!!!

منتها اکثر این اقدامات جنبه نمایشی داشته و یا فاقد عقلانیت لازم بود ، برای مثال برای نمایش ملی گرایی  و تقویب هویت ملی به غلط به مبارزه با فرهنگ های محلی و قومی پرداخته شد. این روند تضعیف قومیت ها ابتدا بعد سیاسی داشت برای سرکوب قیام ها تجزیه طلبانه که در نواحی مثل خوزستان صورت می گرفت ولی بعدها با شدت بیشتر در زمینه فرهنگی ادامه یافت. توهین های مکرر و هیچ انگاشتن قومیت ها و اشاعه فرهنگ  وارداتی   مشکلاتی بود که بعدها آثار خود را در جامعه ایرانی نشان داد.

شدت این اقدامات ناسیونالیستی و نمایشی به حدی بود که حتی افرادی نظیر صادق هدایت نیز علنا سیاست های فرهنگی دولت را به سخره گرفته و شدیدترین انتقادها را نسبت بدان وارد می ساختند.البته تا زمانی که پهلوی اول در  قید حیات بود مجال چندانی برای آزادی بیان نبود بلکه پس از تبعید وی از کشور بود که به ناگاه سیل انتقادات به سمت رژیم پهلوی سرازیر شد و البته آشوب هایی نیزدر گوشه کنار مملکت پیدا شد که یکی پس از دیگری سرکوب شدند.البته این اقدامات برای حفظ تمامیت ملی را نمی توان چندان مورد ایراد دانست بلکه مساله در ادامه دادن این روند در مسائل فرهنگی بود.  به گونه ای که یگانه ایرانیان در حکومت پهلوی فارس زبانان و اهالی تهران معرفی می شدند حال آن که ایران دارای اقوام مختلف بوده است.

خوشبختانه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این روند تا حدودی متوقف شده و با شعارهای مترقی اسلامی نظیر برابری  و آزادی و حفظ کرامت انسانی همه ایرانیان از اقدامات شوونیستی که نه ریشه در فرهنگ ملی داشته نه در فرهنگ مذهبی کاسته شد ولی برخی کج سلیقگی ها نوع دیگری از مشکلات را برای اقوام ایرانی به ارمغان آورد که بخشی مربوط به ناآگاهی مربوط به مساله امپریالیسم زبانی است.

بحث امپریالیسم زبانی زمانی مطرح شد که زبان انگلیسی به سرعت در حال گسترش در همه نقاط دنیا بود  به نحوی که "از سواد آموزی به زبان های مادری ممانعت کرده و مانع پیشرفت اقتصادی افرادی میشود که این زبان را نیاموخته اند  و به نیاز افراد عادی در زندگی روزانه آن ها یا زندگی آینده اشان توجهی ندارد". اثرات این موضوع به حدی بود که زبانشناسنان اروپایی و امریکایی نظیر فیلیپسون  خود نسبت بدان هشدار داده و خواستار بازنگری در قوانین و سیاست های فرهنگی شدند.

موضوع اصلی در بحث امپریالیسم زبانی "ارزش کاهی " از سایر زبان ها به منظور دادن موقعیت برتر به یک  زبان خاص میباشد که به قول دکتر براون از اساتید برجسته علم زبان منجر به یک "نسل کشی " فرهنگی می باشد.این اعتراضات و نقدها سرانجام منجر به این شد که در منشور اروپایی 1988 اروپا که در رابطه با زبان های منطقه ای و اقلیت هاست ساختاری چند زبانه در نظر گرفته شود همچنین در سازمان ملل متحد "بیانیه جهانی حقوق زبان" از حق تمامی اشخاص برای توسعه و گسترش زبان های خودشان پشتیبانی بعمل آمده است و برای کودکان امکان ادامه تحصیل به زبان خودشان را خواستار شده است".

جدا از مفاد حقوقی آیین نامه ها و قوانین بین المللی که خارج از بحث این نوشتار است باید دانست که بنابرنظریات یادگیری زبان ها در علم زبانشناسی هر زبان میراثی ارزشمند است که توانایی پردازش اطلاعات به شیوه ای خاص را به فرد می دهد که نتیجه حاصله جهانبینی منحصر به فرد هر زبانی نسبت به زبان دیگر است. بنابراین داشتن جامعه ای چند زبانه نه تنها بد نیست بلکه به غنای فرهنگی کل جامعه افزوده و گنجینه بی پایانی از سنت های بومی و محلی را در اختیار ما می گذارد که از صدها سال قبل نسل به نسل به ما رسیده اند.  

در علم روز زبانشناسی و مطالعات فرهنگی فرهنگ ها همه محترم و دارای نظام های ارزشی مربوط به خودشان می باشند و انحصارا زبان هر فرهنگی اصلی ترین نماینده آن فرهنگ به حساب می آید و باید به تمامی فرهنگ ها با دیده احترام نگریسته شود و حق تحصیل به زبان مادری را هر چه که میخاهد باشد در کنار زبان رسمی و ملی کشور محترم شمارد.

حال که کلیاتی از بحث مطرح شد بد نیست گذشته ای از تلاش های انجام شده در کشور راجع به این مساله را بدانیم:

پس از سال های پایان جنگ تحمیلی و شرایط خاص کشور به تدریج زمزمه هایی مبنی بر لزوم تغییر نظام آموزش و پروش شنیده می شد که سرانجام در دهه 70 با عنوان نظام جدید آموزشی هم نمایان شد و تغییراتی بعضا بنیادین در کتب درسی صورت گرفت ولی خبری از تدریس زبان های محلی نبود کمی بعدتر و در دولت اصلاحات  برنامه ای توسط کارشناسان برای مطالعه چگونگی اجرایی تدریس زبان های مادری در کنار زبان فارسی در مدارس  مورد بررسی قرار گرفت که در دولت نهم  به زمامداری دکتر احمدی نژاد نیمه کاره رها شد و  تا روز آخر دولت ایشان نیز در این باره تلاشی صورت نگرفت.  با پیروزی دکتر روحانی در  انتخابات ریاست جمهوری در سال 92 با وعده هایی نظیر احترام به اقوام و زبان های محلی موجی از امیدواری در دلسوزان فرهنگی شکل گرفت که بلکه خسران این چند سال اندکی جبران شود ، جناب آقای فانی وزیر آموزش و پرورش نیز در مصاحبه ای اعلام کردند که تدریس زبان های محلی دوباره در دستور کار وزارتخانه ایشان قرار دارد و پس از بررسی های کارشناسی اجرای آن آغاز خواهد شد.

به امید آن که ظرفیت های فرهنگی بومی و محلی و زیبایی های سنت های این سرزمین کهن که سینه به سینه از مادران به کودکان در اعصار تاریخ از تمامی اقوام چه ترک و چه لر و چه بلوچ  انتقال یافته حفظ شده و کودکان این سرزمین با میراث فرهنگی خویش آشنا باشند. 

فرصتی برای تنهایی با خویشتن

امتحانات ترم 5 تمام شد. 

خوابگاه خالی از جمعیت شده و فقط من و سعید موندیم .

به کارهایی که از اول ترم انجام دادم و نتایجی که به بار آوردن فکر میکنم.

متاسفم

نکات زیادی اموختم ولی به بهای سنگینی 

نیاز به مطالعه کتاب "قدرت تمرکز" شدیدا حس میشود.

عاشورای حسینی

در هنگامه عاشورا اگر با حسین بودی که هیچ وگرنه هر جا میخواهی باش، چه ایستاده بر نماز چه نشسته بر سر سفره شراب

خدایا همه برای امام حسین گریه می کنن و از شمر و یزید ها عصبانی اند ولی چرا کسی حرفی از شمر و یزید های زمانه نمی زند؟

اگر عمر سعد آب فرات را به روی خاندان پیامبر بست عده ای که نان را از سفره ما برده اند چه؟

اگر شمر سر مبارک امام حسین را از تن جدا کرد آن هایی که ما را زنده زنده سر می بردند چه می گویی؟

اگر حرمله بر گلوی کودکان تیر می انداخت آنان که کودکان را بی پدر و مادر می کنند چه ؟

خدایا آنان که روزی را بر ملتی با تورمی 40 درصدی تنگ کرده اند شمر و یزید نیستند؟

هیهات من الذله

ساحلی از جنس ماضی بعید

پسر: کی میشه بریم سوار اون قایق ها بشیم ؟

دختر: وقتی که ازدواج کردیم ؟

پسر: خیلی قشنگه که آدم با این لنج ها بتونه شب رو توی دریا باشه و ماه و ستاره ها رو ببینه

دختر: یعنی دو تایی بریم ؟

پسر: این نسیمی که از دریا میاد من رو به سمت خودش می کشونه 

دختر: بعد از ازدواج هم میایم این جا؟

پسر: عاشق تماشای غروب آفتاب کنار ساحل هستم

دختر: منظره خیلی عاشقانه ای واسه قدم زدن توی ماه عسل

پسر: این کشتی ها کجا میرن به نظرت؟

دختر: از تنهایی بدم میاد

پسر: درسم که تموم بشه باز هم کنار ساحل میام 

دختر:منظورت با هم دیگه است دیگه ؟

پسر: به نظرت این دریا چند نفر رو مثل ما به خودش دیده ؟

دختر: مجرد یا متاهل؟

معامله

زندگی یه جور معامله است  تا چیزی رو از دست ندی چیزی رو به دست نمیاری، بعضی وقتا باید دروغ بگی تا چیزی یا کسی رو به دست بیاری و بعد دروغ های بیشتری بگی تا حفظش کنی و سر انجام آن چه از دست داده ای صداقتت بوده است که به بهانه ی احساس چوب حراج به آن زده ای  و اسمش را به "دروغ" مصلحت گذاشته ای . 

شاید به دیگران بتوانم دروغ بگویم ولی هرگز به خودم نتوانسته ام دروغ بگویم.

همیشه بین تمایلات خودم سرگردان بوده ام و شاید اساسی ترین مسائلی که موجب تغییرات شدید در روحیه ام شده را از همین مسائل ناشی میدانم.

چه روزی آزاد زندگی خواهم کرد ؟

for my lonely moments

for my lonely moments

i had a family i loved

i had the girl friend i loved 

but today i have just my body 

even God doest care about what will happen

this is the thing  i want to happen:

kissing you without any pressure

sleeping with you with the mad emotion 

walking with you with the shine eyes

having at least 1 day free and wild

why should  i be far a way from her?

No!

loosing her is not the end of my story 

its  just part of my historical love story

the new life story

not having you you in my arms

not letting you kiss my lips

rips in mind after  kisses in lips 

who will be responsible for all this ?

!Dont lie me about God

لذت های کوچک زندگی

قرار نیست آدم میلیاردر باشه تا از زندگی لذت ببره.

قرار نیست حتما برج داشته باشه تا از زندگی لذت ببره.

همین که صبح که پا بشی قلبت برای دیدن کسی بتپه خودش یک نعمته 

همین که سقف بالای سرت از برف و بارون حفظت کنه کفایت میکنه

اگه ماشین نداشته باشی که توی بارون رانندگی کنی گاهی قدم زدن توی بارون هم همونقدر لذت بخش میشه.

لازم نیست گوشی اندروید داشته باشی تا از وقتت لذت ببری همین که بتوانی مسیج بدی هم گاهی لذت بخش است.

این که پابرهنه هم گاهی راه بروی چیزی از شخصیتت کم نمی کند

خوشبختی را در دوستان باید دید  و دوستی را در مدارا

خداوندا مرا در این گذر سرنوشت ساز تنها مگذار

نه همه چیز گفتنی نیست

گاه برای خویشتن باید رفت 

گاه به شوق قله باید رفت

گاه باید رفت

نه برای نماندن

نه برای صرفا بودن و آلوده کردن این کره خاکی 

گاه باید رفت 

گاه به آغوشی محتاج  و گاه از گرمای آغوشی بیزار

گاه دیوانه از جنون 

گاه پریشان از عقل و خرد 

هوای نفس تو مرا میخواند 

اما نه گویی داستان دیگری در کار است

صلح است میان کفر و اسلام تو با ما به کی در جنگی؟