ساحلی از جنس ماضی بعید

پسر: کی میشه بریم سوار اون قایق ها بشیم ؟

دختر: وقتی که ازدواج کردیم ؟

پسر: خیلی قشنگه که آدم با این لنج ها بتونه شب رو توی دریا باشه و ماه و ستاره ها رو ببینه

دختر: یعنی دو تایی بریم ؟

پسر: این نسیمی که از دریا میاد من رو به سمت خودش می کشونه 

دختر: بعد از ازدواج هم میایم این جا؟

پسر: عاشق تماشای غروب آفتاب کنار ساحل هستم

دختر: منظره خیلی عاشقانه ای واسه قدم زدن توی ماه عسل

پسر: این کشتی ها کجا میرن به نظرت؟

دختر: از تنهایی بدم میاد

پسر: درسم که تموم بشه باز هم کنار ساحل میام 

دختر:منظورت با هم دیگه است دیگه ؟

پسر: به نظرت این دریا چند نفر رو مثل ما به خودش دیده ؟

دختر: مجرد یا متاهل؟

یک بازی خاص!

همن طور که قبلا خدمت شما عرض کردم بنده گیمر بودم و هنوزم گاهی دست به دسته میشم و دقایقی چند بازی میکنم.

در همه این سال ها چند بازی بوده که به صورت شدیدی بهشون علاقه مند بودم ولی یک بازی بوده که به طرز عجیبی احساس دلبستگی داشتم بهش و اون هم به خاطر روند گیم پلی عالی و روانشه.

اون بازی Resident evil3:nemesis بود

تمام لطف و هیجان بازی هم به خاطر حضور یکی مثل این آقا بود:

 

بازی که بی تعارف مو به تن آدم سیخ میکنه. با گرافیک سال 2000 به این بازی نگاه کنید متوجه میشید که چی میگم.

به هر حال ترس ها و دلهره های زیاد و زیبایی با این بازی داشته ام و این شخص نمسیس قطعا در ترساندن کودکان ایرانی بسیار بهتر از لولو  عمل کرده است!

روحش شاد  و یادش گرامی باد!

راستی این هم لینک دانلود بازی واسه ی کسانی که دوست دارند هیجان و سرگرمی رو همزمان تجربه کنند و توی لحظات من شریک باشن:

http://www.ulozto.net/x5WN8Ld/resident-evil-3-nemesis-pc-game-sourcenext-iso

سفرنامه اصفهان

سفرنامه اصفهان
13/6/91:
دو روز هست که از خونه خارج شدم و دیشب رو در کرج و در خانه خواهرم گذراندم.به دلیل شاغل بودن خواهر و تنوع طلب بودن خودم احساس رضایت چندانی از بودن در کرج ندارم.امروز که 13م باشه به تهران میرم تا یکی از دوستانم رو ببینم .
دوستم  رو میبینم و تصمیم میگیرم که برگردم کرج .
توی مترو هفت تیر بودم که شماره یکی از دوستانم رو میگیرم که اصفهانیه و صمیمی هستم باهاش.
بهش میگم محمد مهمون نمیخوای؟ بعد از 3 دقیقه مکالمه دعوت میکنم خودم رو به اصفهان و شهر نجف اباد.
مسیرم رو به سمت ارژانتین و پایانه بیهقی تغییر میدم.
ساعت 9 شب :
یک تماسی با خانواده میگیرم و میگم که من دارم میرم اصفهان. تعجب میکنند اما  قبلا گفته بودم که دلم برای مسافرت تنگ شده.
وسایل همراه در این مسافرت غیرمترقبه :
کوله پشتی + لپ تاپ + چند وسیله کاملا معمولی مثل شارژر
ساعت 10 شب :
تهیه چند خوراکی معمولی از پایانه که کیفیت بد کیک هاشون کلا از خوردن منصرفم کرد و راهی اتوبوسم کرد!
ساعت 10:30 
حرکت اتوبوس به سمت اصفهان نصف جهان
اتوبوس نیمه خالی بود و تقریبا 20 نفر بیشر نبودیم برای همین من هم که خسته بودم از روز قبلش تصمیم گرفتم استراحت کنم.
چشمم رو باز کردم دیدم نزدیکی قم هستیم و یک روحانی دو تا صندلی عقب تر از ما نشسته و من هم که حوصلم سر رفته بودو از طرفی علاقه شدیدی به بحث و مناظره دارم از خدا خواسته جستی زدم به سمت ایشون و دعوتش کردم که حاج اقا بیا بشین صحبت کنیم.
حین صحبتی با ایشون متوجه شدم که از اون اصفهانی های خوش مشرب هستن که از قضا درسشون هم به تازگی تموم شده . 
نشستیم پای بحث که دیدم ایشون علائم خواب آلودگی رو دارن بروز میدن و من هر چی دارم میگم ایشون هم یک مهر تایید داره میزنه تنگش ، پس برای حفظ اصل اخلاقی ناگزیر دست از بحث کشیدیم و اجازه دادم که ایشون دمی در امینت استراحت کنند. 
تا چشمی بر هم گذاشتم دیدم که به به رسیدیم به پایانه کاوه اصفهان.
از اتوبوس اومدم پایین و همون محقر وسایل رو هم گرفتم دستم و یک نفس عمیق کشیدم. دیدم که یک دستی به شونه ام خورد و برگشتم دیدم که دوستم محمده . بعد از احوالپرسی و دیده بوسی به سوی نجف اباد حرکت کردیم.
ساعت تقریبا 5 صبح بود و همکلام شدن با راننده های ترمینال هم حال و هوای خاص خودش رو داشت.نکته جالب این بود که تاکسی ها توی اون تایم هم مشاهده میشدند که برای من نکته جالبی بود!
بالاخره به منزل دوست محترم رسیدیم و